Ο Ρωμανός, η Αριστερά, η πολιτική.

Ο Ρωμανός έχει συγκινήσει το πανελλήνιο. Ένα νεαρό παιδί, που είχε την ατυχία να ζήσει με τραγικό τρόπο την δολοφονία του φίλου του που ξεψύχησε στα χέρια του. Που ζητά να σπουδάσει και θέτει σε κίνδυνο την ζωή του για αυτό.
Δεν με ενδιαφέρει ότι προέρχεται απο αστική οικογένεια.  Δεν κρίνω αυτήν την στιγμή τον τρόπο που είχε διαλέξει αγωνίζεται, αν και τον θεωρώ εντελώς λαθεμένο. Συμπαραστέκομαι στο πρόβλημα του και αγωνιώ για την ζωή του. Αγανακτώ με την υποκρισία του αστικού κράτους και ιδιαίτερα της κυβέρνησης, που ενώ διευκολύνει κάθε είδους εγκληματίες, εξαντλούν την αυστηρότητα τους σε έναν έφηβο.

Φυσικά αναρωτιέμαι για τα κυβερνητικά κίνητρα. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα εκτυλίσσεται ένα απλό όσο και αποτελεσματικό σχέδιο. Κάνουνε μέσω ΜΜΕ κύριο ζήτημα το θέμα Ρωμανός. Δείχνουνε αδιαλλαξία και τον σπρώχνουν στον θάνατο ελπίζοντας έτσι να πυροδοτήσουν έκρηξη αγανάκτησης απο όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα απο την νεολαία που ασφυκτιώντας κάτω απο την ανεργία, την ανασφάλεια, τα εκπαιδευτικά προβλήματα θέλει ένα τίποτα “για να πάρει ανάποδες” , να  βγει στους δρόμους και να κάψει την Αθήνα. Θα αφήσουν αυτό να ξεδιπλωθεί, θα το φιλμάρουν, θα το προσφέρουν μέσω ελεγχόμενων ΜΜΕ σαν θέαμα στους συντηρητικούς νοικοκυραίους και μετά θα ακολουθήσει άγρια καταστολή. Θα φοβίσουν συντηρητικό κόσμο, και μετά θα του πλασάρουν το δίλημμα “ή Σαμαράς ή αναρχία”.

Πόσους θα κοροϊδέψουν έτσι; δεν χρειάζονται πολλούς. Ένα 3-4% του εκλογικού σώματος να επαναπατρίσουν, κερδίσανε τις εκλογές, και συνεχίζουν την ίδια καταστροφική πολιτική της ανεργίας και  οικονομικής εξόντωσης των εργαζομένων για άλλα τουλάχιστον τέσσερα χρόνια. Τόσο απλά. 
 
Και η Αριστερά; φαίνεται ότι κάποιοι κύκλοι της προειδοποιούν για το σχέδιο. Ναι, αλλά πως αντιμετωπίζεται όταν απλά περιορίζεται στο να καλεί σε συμπαράσταση στον Ρωμανό, σερνάμενη πίσω απο πρωτοβουλίες που παίρνουν άλλοι; πιστεύω ότι πρέπει να βγει τολμηρά και να καλέσει τον Ρωμανό να σταματήσει την απεργία πείνας. Να εξαντλήσει όλα τα μέσα πίεσης στην κυβέρνηση ώστε να κάνει πίσω. Και σε τελευταία ανάλυση να δεσμευτεί ότι σε 2-3 μήνες που θα αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες θα λύσει ευνοϊκά το ζήτημα. Έτσι και ο Ρωμανός θα έχει μια ευκαιρία στην ζωή και την μόρφωση, και θα ματαιωθούν τα σχέδια των μνημονιακών.

Ο Ρωμανός με την (θαρραλέα είναι αλήθεια)  στάση του κατάφερε όχι απλά να κερδίσει την δημοσιότητα και την συμπάθεια πολλών αλλά και γίνει κεντρικό πολιτικό πρόσωπο που πιθανά να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις. Όμως σε ποια κατεύθυνση; είναι ένα ερώτημα που  δεν απασχολεί ούτε τον ίδιο ούτε τον ιδεολογικό χώρο (αντιεξουσιστικό) στον οποίο κινείται.  Δεν καταλαβαίνει ότι άθελα του προσφέρει το άλλοθι για να υλοποιηθεί ο κυβερνητικός σχεδιασμός, ώστε να επανασυσπειρωθεί ο συντηρητικός κόσμος που είχε αποφασίσει να ψηφίσει όχι στα μνημόνια.  Έτσι πιθανά να χαθεί μια ιστορική ευκαιρία και το σάπιο σύστημα να πάρει ανάσα. Όμως η Αριστερά οφείλει να δρα πολιτικά και όχι να σέρνεται αυθόρμητα πίσω απο τις εξελίξεις.